Hedefi Sormak Şiiri - Mehmet Fatih Kahra ...

Annesini yitirmiş yavru gibi ağladım,
Duvar diplerinde kalıp, karalar bağladım,
Hiçbir şey teselli olmuyordu bana artık;
Dur yapma denildikçe, daha coştum, çağladım.

Herkesler yetimdi veya yetim olacaktı,
Dünya hem boşalıp, hem tekrar dolacaktı,
Acı olmazsa, tatlının kıymeti bilinmez;
Bir çiçek açmışsa, elbet bir gün solacaktı.

Çok güçlü aciz insan! Nefsini uyandırma!
Uyandırıp düşmanın şeytana dayandırma!
Kaderini, mazlumiyetine sayıp küsme!
Kendini, gerekçe buldum diyerek kandırma!

Zannettin ki, hayat böyle yaşanmalı; korsan!
Korsanca yaşayıp, ruh ve bedenini yorsan,
Nihayet.., canın çıkıncaya dek devam eder;
Halbuki hedefe giden yolu, durup sorsan! ..

Ne kadar zeki ve yürekli olsan da âmir!
Kaybolup, olacaksın üçüncü şahıs zamir!
Nice çınarlar kereste oldu bilmez misin?
Yırtıkların o kadar büyür ki, olmaz tamir! ..

Cehennem çukurları korkunç ve çok da derin,
Bu derinlikte parsellenmişse senin yerin,
Çıkmak bir tarafa, gittikçe artar işkence;
Bu kadar hararet içinde olur mu serin?

Cennet püfür püfür eser, sahibini bekler,
Oraya girenler, nimete nimetler ekler,
Cehennem gibi, burası derece derece;
Hayal ötesi varlık içinde, kalmaz şekler! ..

Önemli olan vermemektir bir çok arıza,
Haksızlık olmaz, hakkı verilir muarıza,
Öyle lezzet üstü haz ve tatlar var ki, nefîs;
O da Cemalullah’ı görmek ve bulmak rıza! ..