Hecr-i Gam Vurdu Beni... Şiiri - Sevinç ...

Bu yollara bir daha döner mi gönlüm bilmem
Yağmalanmış ömrümden senin izini silmem
Bi-gane yüreğine gayrı sevgimden vermem
Dolaş çıplak ayakla çeymansız kalsan gelmem…

Artık küstüm sevdiğim deyyan olsan ne çare
Gün geçmiyor üstünden kanıyor bak bu yare
Olmaz bizim aşkımız, anla yoktur bahane
Mah yüzünde gölge var baksana sönmüş hare…

Dalıma düştü hazan yapraklarım solgundur
Sen beni dildar sandın oysa ruhum yorgundur
Hele düşvârsa ömür, tende cana kırgındır
Suskunluk sana değil aşk bu çağda durgundur…

Diledim ki seninle gönenmek nasip olsun
Gözüm ne hânumân da ne de para da dursun
Dursun bu densiz rüzgâr yok mu meltemi bunun
Hecr-i gam vurdu beni mutluluk nasıl bulsun…

Mihr yıkılsın ne çıkar dünde kaldı azamet
Bugünün adı belli aczindedir nedamet
Eğer deseydin bana “sultanım” biraz sabret
Sözü muhkemdir derdim işte cana alamet…

Sustun sen sevdiceğim don tutmuştu o dilin
Ne uzakta bir sestin ne yakınımda elin
Küstüm canım efendim hayrı olmaz nefesin
Şimdi boştur nevazlar koptu gönlümde telin…

düşvâr: güç, zor
deyyan: mükâfatlandıran ya da cezalandıran hâkim, Tanrı.
nevaz: taltif.
Mihr: saltanat, sevgi, aşk.
hecr-i gam: ayrılık acısı.
hânumân: mal, mülk, ev bark.
Dildar- gönül çelen
Düşvâr- zor
Çeyman- kepenek
bi-gane: kayıtsız, alakasız, dünya ile ilgisini kesmiş olanlar.