Seni düşündükçe karlar düşüyordu yüreğime,
Sen düştükçe ben üşüyordum,
Ve kömür karası gözlerini yakıyordum
Üşüdükçe...
Sonra güneş oluyordun…
Değince yüreğime,
Eriyordum!
Sonra çiçekler açıyordu yüreğimde
Ateş kırmızısı,kar beyazı...
Karbeyazı kardelenler ben oluyordum,
Hercai menekşe sen…
Gelmiyordun!
Sonra umut oluyordun,
Çocuksu düşlerimi veriyordun bana;
Özlemlerimi,özlenişlerimi…
Bulut oluyordun sonra,
Dokunuverince yüreğime
Yağıyordum!
Dokunuverince yıldırımlar düşüyordu yüreğime…
Yanıyordum... gözlerin değince gözlerime…
Ağlıyordum!
Sonra güneş oluyordun…
Değince yüreğime,eriyordum!
Sonra çiçekler açıyordu yüreğimde
Ateş kırmızısı,kar beyazı...
Karbeyazı kardelenler ben oluyordum,
Hercai menekşe sen…
Gelmiyordun!
Kayıt Tarihi : 5.1.2005 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Başarılarınızın devamını dilerim.Saygılar
Dr İbrahim Necati Günay
TÜM YORUMLAR (1)