Bozulmuş, dünya düzeni bozulmuş...
Küçük büyüğünü, dinlemez olmuş.
Büyük, büyüklüğün bilmez hal almış,
Çıkmış bu dünyanın, çivisi çıkmış.
*
Dostluk, komşuluklar bitti. Güven yok!
Hırsız, arsız, ahlaksızın, hattı yok!
Namuslu dürüste, keriz diyen çok,
Çıkmış bu dünyanın, çivisi çıkmış.
*
Para için, şeref satılır olmuş,
Yasalar, suçludan yana çevrilmiş,
Tecavüz bebeklere kadar inmiş,
Çıkmış bu dünyanın, çivisi çıkmış.
*
Artık dünya tersine dönmüş, canlar;
Ashaplar bozulmuş, kim, kimi anlar.
Mantıksız, bana değmeyen yılanlar,
Çıkmış bu dünyanın, çivisi çıkmış.
*
Göz önünde işlenir suç, yok tepki,
Davacı olmuyor mağdur, niye ki,
Bir af çıkarsa, sonu belli çünkü
Çıkmış bu dünyanın, çivisi çıkmış.
*
Deprem, sel, çığ; derken arttı afet,
Ders alıp, arlanmaz insan; namert...
Hani hayâ, hani ar, hani edep,
Çıkmış bu dünyanın çivisi, çıkmış.
*
Derler ya! Gemisin yürüten, kaptan...
Şerefsizce zengin olana, ağam...
Şerefince yoksul kalana, ulan...
Diyen, bu dünyanın çivisi çıkmış.
*
Demoğlu; dalar maziye, hayal de...
Şimdiki insanlar, tapmış paraya.
Rağbet yok; sevgi, saygı, insanlığa...
Çıkmış, bu dünyanın, çivisi çıkmış.
Haydar Demoğlu-Erzurum
Kayıt Tarihi : 27.12.2006 12:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu ülkenin, bu dünyanın çivisi çıkmış diyenlere gelsin Sevgi ve saygımla H.Demoğlu
Şimdiki insanlar, tapmış paraya.
Rağbet yok; sevgi, saygı, insanlığa...
Çıkmış, bu dünyanın, çivisi çıkmış.
Haklısınız size yürekten katılıyor.
Çıkan civiyi bu kez çıkmayacak şekilde çakmak gerek
Saygılarımla.
bir tam puanda benden
TÜM YORUMLAR (1)