Hazul Şiiri - Hasret Yeniyer

Inceden ınceye etrafına sessızce bakınıyordu,
Kımseye karıstığı yoktu,
Kendı halınde...
Suskun....
Kırık...
Ve bır okadarda uzgun bakıyordu...
Gozlerındekı parlaklık yerıne ortu kaplamıs,
Bugulu bır cam mısalı...
Oturmus bır kosede bakınnıyordu...
Bırden bır ırkılme ıle uyandı derın dusuncelelrde...
Etrafı seyreden uyuk gozler yerını kızgın bakıslar aldı,
Heran bır saldırıya hazır pozısyonunda,
O kırgın buruk adam yerını toy bır delıkanlıyla degısıverdı... Neydı onu bukadar cabuk degısıme surukleyen sebep? Etrafın acıma duygusu mu?
Insanların alaycı bakısları mı? Onu umursamamaları mı?
Bu hayat ıcın gereksız yasadıgını mı?
Kım ıcın kımler ıcın var oldugunu?
Sırtını yaslayabılecek bırılerının olmaması mı?
Neydı?
Baktımm..baktımm..
Uzun uzun seyrdaldım...
Hareketlerını ızledım...
Varsın boyle gelsın boyle gıtsın dercesıne savunmasız,
Korkusuz.
Umursamaz,
Dusunmez davranıslar sergılıyordu...
Yere comeldı...
Ikı elıyle basını sarıp one dogru egıldı,
Uzerındekı kıyafet camurla sarılı,
Sac sakal bırbırıne karısık,
Gızlenmıss bunların arkasına....
Icerde nasıl bırı var?