Yeşil yaprakların haziranda topraktan kalbe titreyerek çıkarken tanımıştım seni; gelecek gibi,parlaktı çağın...
Çocuğundum senin; mavi sarayından tuttum seni,
Çıplaktım; geçmişten gelen bir Helena,hiçbir emanetin yükünü-geçmişini-aydınlığını bilmezdim.
Karanlığında kaldım...
Tarihçiler yalan söylerdi,ben onlara sağırdım;
Sönük bir gecenin irkilen yüreği gibi,neşteri yemiş bir hastanın kalbi neyse,ben de oydum senden önce.
Yuvarlak bir masanın hoşnutsuzluğunu kimler yudumluyorsa planlayıp kadehlerinde,kırılmak için oradaki çığlık da bendim.
Âheste çek kürekleri, mehtâb uyanmasın,
Bir âlemi hayâle dalan âb uyanmasın.
Âğuş'u nev-bahâr'da, hâbîdedir cihân;
Sürsün sabâh-ı haşr'e kadar, hâb uyanmasın.
Devamını Oku
Bir âlemi hayâle dalan âb uyanmasın.
Âğuş'u nev-bahâr'da, hâbîdedir cihân;
Sürsün sabâh-ı haşr'e kadar, hâb uyanmasın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta