Haziran bitmeden Şiiri - İlyas Kaplan

bak neler geçiyor aklımdan
gir koluma
kulaklarımızı kapatıp etrafa
öylece yürüyelim

şimdi üstümüzden uçmalı
mavi kanatlı bir kelebek
haziran bitmeden
rüzgarından savrulsun yapraklar
sokaklara
eteklerin havada
canhıraş çığlığın
bir o kadar masum utangaçlığın
dolaşsın saçlarını rüzgarın eli

yürüyelim
sorma bile
istasyon nerede diye
yazılıdır nasılsa biletlerin üzerinde
pencereler haziran peyzajları seçerken
istenir ki başlar asla kalkmasın
yolculuk süresince
sevgilinin dizlerinden
bir varmış
bir yokmuş
masallardan birinde

gözlerini kapa
trenin tünele girme vaktidir
ey penceredeki tünel öncesi son aydınlık
söyle bize haziran şarkılarını
en çok sevdiğim çiçekler açmış
o bahçede
bak

ahh…
ne kadar da haklıymışsın
yeter ki sen hep mutlu ol demelerini
şimdi anlıyorum
şimdi daha iyi anlıyorum
seni

odalarımız burası
şu karşındaki oda benim mesela
onun karşısındaki senin
aradan bir nehir akar sadece
masmavi
dolu dizgin
aktığı deniz benim
denizi senin rengin

elimizi sokalım suya
ıslatalım
kurtaralım tekneyi takıldığı dallardan
sonra en mavisinden
esmeli rüzgar bir yerlerden
mesela keşişlemeden
ve aniden çekip almalı
üzerimizden kasveti

madem arkadaşız
bunu ilk baştan kabul etmelisin
şimdi derin göklerden yıldız toplayalım
yağacaksa yağsın haziran yağmurları
kiraz yapraklarına
bilmiyorsalar meşk etmeyi eğer
usulünce biz öğretelim
onlara da

hani bir zamanlar
susturulmuş bir namlu içinden
göz kırpardın
gülümserdin
bana
o sıralar
öyle söylemiştin
adımız devrim tarihine böyle yazılacak

gel demiştin
gelmiştim
tutmuştun ya ellerimi
sıcacık ellerinle
bütün ipuçların dolmuştu içime
anlamıştım bir daha
güneşin doğmamış halini
ve seni
neden sevdiğimi

şiirlerin bile erişemeyeceği kadar yüksek
ve içinde kaybolunacak kadar derin
duygularım
şiir yazmak
öyle kolay mı zannediyorsun
bir nehir boyu aşk
kelimeler
bilinmeyen yaşamlara giden
bütün aşıkların kavşak noktası

redfer