Haziran 9 Şiiri - Salih Yüce

Günün en ücra saatinde, Şair sen yaşında!

En çok da ne dokunuyor bilsen?
Cennete uzanıp cehenneme yaraşmak.
Rengarenk çiçekler içinden
İmkan olsa durmadan koşarak.
Nidalar atarak seni yaşamak.

Cihanı verseler, içim arzular yine ağlamak.
Bir günümüz olsaydı bölünmeden.
Anımız dahi yokken bu denli özlemek.

Rüyadan uyanmama karşın, evim hâlâ zındandır
Seni benden alan ne bugün ne yarındır
Tarihin mağlup safında yer almayı bu denli yeğlemek,
Sırtımdaki en ağır yük olsa gerek.
Çaba, çile, ölüm ve emek boşaymış demek.

İlham verseler, düşüm arzular Küçük! gitmeden.
Bir günüm geçmedi seni bilmeden.
Dünya kime kalır? Yalnız il'meden.

Nizam bir kere koyuldu bu aleme.
Aşıklar bozmaya durdu bu düzeni.
Kimi dilsiz oldu kimi sağır ve kekeme.
Ne Yücenin gücü yetti ne ulusun
Vakti gelmeden çözmeye gizemi.

Ekber olan halık deseler, secde etmeden.
Ona dahi kılıç kalkan kuşanırım.
Tek sebep gütmeden, boyun eğmeden!

Rabb edinir, güce tamah eyler oldu aşk.
Ervah-ı Ezelden beri bu böyledir hep.
Şairce aşk ne paradır, puldur ne de köşk.
Sinmektir gördü mü? Tırnak izi, müktesep(!)
Şimdilerde hardadır aşk, yok ırz ve edep!

Anmadın pek deseler adını.
Ecr'ini almadan nasıl çalsın sazını.
Perişan hâlde, kırmış kendi dalını.

Seni seviyorum. Ne kadar da pahalı kelimeler...
Bedeli hayatla ödenecek ve borç takınılacak.
Müstehak ona zincir ve tasma. Akletmez hep onu heceler.
Tan atımıyla beraber bir müjde. Bir o an susar ancak.
Sesim varmaz şu sıradağlar ardına duy: nereye kadar kaçarak.

Leyla olsan Mecnun olurdu yüreğim.
Ya Mecnun olsaydım, Leylam olur muydun?
Ses ver koca çınar ardından geleyim.

Artık masalın, curcunanın seyreldiği vakittir.
Tut elimden Küçüğüm seninle uçuruma gidelim.
Ölüm hizasına gelelim beraber. Aşağıya ittir.
Ya birlikte gülelim, ya asırlarca dert çekelim.
Mevzu ne kadar da küçük gel gelelim.

Nifak tohumları sökülecek yerinden.
Ya batıl ya hak galip gelecek,
Belki şiiriler ölecek, belki gülecek yeniden...