Henüz asmıştı bir kaç yıldız kendini
kızıl göğe.
Aksak beş sokak, bir cadde,
çıkarmak için yetmişti
beni yola bağlayan ayyaş köprüye...
Şu ileri de yanan sarı,
gittikçe dibine, kırmızı kırmızı patlayıp göz kemerlerim de kırılan ışık.
Şu sağımda atan solak yürek.
Kıyamadığın yerden kesen
bu hain kılıfsız, kımıl kılıç..
Ve
Varlığını acı yokluğuyla izah eden turuncu ezgi...
Ezilmiş bir gül hüznü var yüreğim de.
Bakmayın öyle işte.
Bilmediğim,
bilemeyeceğim bir şey söyleyin bana..
Öyle bir şey olsun ki ;
Ölümümü yazan en güzel yaşamdınız diyeyim size.
-Haziran-
Kayıt Tarihi : 11.4.2020 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!