Görülmez bir hazine,
Sanki içimizde bir yerlerde.
Kalp mağarasının derinliklerinde.
Herkese hitap ettiğim yerde saklı.
Gözlemi görmek lazım illa?
Eskimeyen efsaneleri, zamana yenik masalları.
Hangisini bilse insanoğlu?
Tabiiki kalbinde yatanı.
Görmüşüm çıplak gözle bir yol.
Atıvermişim adımlarımı, sanki arşa çıkıyorum.
Tepeye çıkıyorum, bilinki hazinemdeyim.
Koca gökyüzünün teselli ettiği yerdeyim
Kimseye hitap etmediğindendir yazdıklarım.
Sahipsiz bir göz, anlamaz okuduğundan.
Duymak lazım ki, kasveti güneşin dilinden.
Her daim yakan, her daim sönen, her daim ağlayan.
Kayıt Tarihi : 24.5.2023 11:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mücahit Bilal Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/05/24/hazineler-odasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!