Hazin Olur Gariplerin Ölümü...

Sonbaharda düşen yaprak misali
Sessiz olur gariplerin ölümü
Fazla önemsemez onu ahali
Sessiz olur gariplerin ölümü...

Helvasına şeker katan zor olur
Tahta tabutundan tutan zor olur
Üstüne toprağın atan zor olur
Hazin olur gariplerin ölümü...

Ele düğün, bayram tutulmaz yası
Gitti artık, bitti derler acısı
Yoktur ağıt yakan kardeş, bacısı
Hazin olur gariplerin ölümü...

Kalır bir köşede, kimseler bulmaz
Ağzına bir yudum su veren olmaz
Artık bu dünyaya bağlasan kalmaz
Hazin olur gariplerin ölümü...

Düşer de çaresiz onulmaz derde
Kapanır gözleri hep perde perde
Acı bir şekilde viran bir yerde
Sessiz olur gariplerin ölümü...

Defn ederler kimsesizler kabrine
Başkası gömülür sonra yerine
Ne dert olur, ne yük artık birine
Hazin olur gariplerin ölümü...

Ne hısım, akraba ne emmi dayı
Zikredip çağırır yüce Hüdâ'yı
Belki bir baharda, belki kış ayı
Hazin olur gariplerin ölümü...

Doğduğu köyünden, dostlardan ırak
Okunsa Selası, kim eder merak
Halleder işini bir kazma kürek
Hazin olur gariplerin ölümü...

Mahmut Çelikgün'üm; dinmez gözyaşı
Olmamıştı, olmaz mevlid-i aşı
Bir tahtadır, mezarındaki taşı
Böyle olur gariplerin ölümü....