Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Sn. Özçağlayan /Değerli Hocam,
Gülceedebiyat dışında ilk kez karşılaştım şiirinizle...
Hayat yolunda rehber edinilmesi gereken; ders niteliğindeki kıymetli mısralarınız için teşekkürler... Ne mutlu bu bilinci düstur edinenlere... Saygılarımla / Metanet Yazıcı
Hazin ama hakikat...
İnsanoğlu, hayatın devamıyla daha fazla alakalı olduğundan, 'mutlak hakikat olan geldiğin yere dönüşü ve sonuçlarını' yeterince düşünmez...
Bu durum hem iyi, hem sakıncalıdır...
İyidir çünkü, sürekli 'sonum ne ne olacak' psikozuna girmez...
Sakıncalıdır çünkü, 'hiç ölmeyecekmiş gibi nefsin arzularına yönelir...'
Dengeli olmalı.. Şiirinizdeki gerçekleri de düşünmeli, tedbir almalı, kendisini terbiye etmeli kişi..
Tebrik ederim Enver Bey...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta