Hazin Göç Şiiri - Ali Kınık

Metin Tokdemir’in anısına…
Bir hikmeti vardır,sual olunmaz
Yiğidin ölümü zamansız olur
İçim yanar,lakin karşı gelinmez
Azrail sorgusuz,amansız olur..
Gün çekilir,gece döner
Yıldız yanar,içim yanar
Bir sitemim var feleğe
Söylesem el-alem kınar
Hikayen gözümde öyle tüter ki,
Kahrolaydım,bir göreydim yeter ki
Metin Abi’m gider,artık kim der ki,
“Kelkit’in dağları dumansız olur”…
Dağlar dumandan geçilmez
Karlar kalkmaz,yol açılmaz
Hasret yaktı da bağrımı,
Kırık kanatla uçulmaz…
Sen derdin ki,”unutmak tükenmektir”
Ben diyeyim,”imanından dönmektir”
Hakkı yüceltenin dini gerçektir
“Ahde vefasızlar imansız olur”…
Aman yollar,eğri yollar
Doğru muydu geçen yıllar?
Hem tükettik,hem tükendik
Garip işler,garip haller…
Yüreğimi sardım bir al bayrağa
Ayaz değdi dalımdaki yaprağa
Bir yiğidi elleriyle toprağa
Verenlerin derdi dermansız olur..
Yağmur,hor görme korkumu
Felek dağıttı çarkımı
Dilimi kana döndürdü
Ağıt eyledi türkümü…
Metin Abi’m,neden hiç gün görmedik?
Şu dünyanın sefasını sürmedik
Bir yüce dağ mıydık,hiç yeşermedik
Karlı dağlar çayır-çimensiz olur..
Gölge düşer,ay dolanır
Bir yel eser,su bulanır
Neden bizi dost ve düşman,
Hazin öykülerle tanır? ….
Dünyaya sebepli geldim,amenna
Bayrağını teslim aldım,amenna
Ben seni öz abim bildim,amenna
Sevdanın soylusu gümansız olur
Say ki dünyada yalnızım
Ne bir oğlum,ne bir kızım
Ve bu sevda,şu hayata,
Tek mührümüz olsun bizim
Tek imzamız olsun bizim…