Hazin Ayrılık Şiiri - Mustafa Atiş

Kays’ı Leyla, Ferhat’ı Şirin vurdu
Güller dahi küstü hep bülbüllere
Gidişinle ab-ı hayat kurudu
Yağmur gibi hasret kaldı çöllere

Vuslatı çalmayan saza döndüm ben
Bir türlü gelmeyen yaza döndüm ben
Aşk payıma düşen aza döndüm ben
Sevgi dağıtırken sen yâd ellere

Yârene cimrilik özünde mi var
Hercai bakışlar gözünde mi var
Ahde vefasızlık sözünde mi var
Beni anlatırken dilden dillere

Sen sahrada bile vahaydın sanki
Ben kuru bir turâb oldum inan ki
Gülizâr da olsan neye yarar ki
Sensiz bağban oldum nazlı güllere

Keşke bıraksaydın bulduğun yere
Öpüp uçursaydın beni göklere
Sevda kalemiyle hazin ayrılık
Seninle yazıldı hep gönüllere