Sonbaharın hüznü çöktü gönlüme
İçimde birşeyler erir de erir.
Unuttum kaç hazan düştü ömrüme,
Mevsimler sonunda kışa el verir.
O kış ki savurur bildiklerimi,
Kar boran içinde biryere atar.
Yüreğim yanarken; sevdiklerimi
Mevsimin inadı, tarihe katar.
Ezelin akti var kaderimizle,
Kuruyan yapraklar yine düşecek.
Şayet vaktin varsa yılları izle,
Ömrümüz yıllarla hep kesişecek.
Sabahın rüzgârı sert eser oldu,
Bilmem ki kaç fidan koptu kökünden?
Yelkenler tarumar, gemi su doldu
Açılmadık sayfa var mı öykünden?
Bir sonbahar daha böyle bitecek,
Geriye kalanlar bilsen ne mutlu
Hazan vakti, seni kışa itecek
Olsa da; bahara bak sen umutlu...
06.10.2012 Fatih-İST.
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 7.10.2012 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her hazan bizden çok şey götürür.Bahara çıkanlara ne mutlu.E.Ö.
okuyucuyu doyurucu mısralardı.
yüreğinize sağlık.
kaleminiz daim olsun.
selam ve saygılarımla efendim...
okuyucuyu doyurucu mısralardı.
yüreğinize sağlık.
kaleminiz daim olsun.
selam ve saygılarımla efendim...
Kutluyorum güzel çalışmanızı sayın Enver Özçağlayan.. yüreğinize sağlık..
TÜM YORUMLAR (3)