Hazancı Hanlardan Şiiri - Seyfi Karaca

Et veresiye,
Ciğerse peşineymiş
Öyle ya..
Ciğer....
O olmasa kim tasalanacak
geçim ehlisizin tönteşirine
Çırtlık otu hani
Yaralanınca hoyrat bir dokunuşun elinden
Sütleğen kanayan acısıyla
Kendini ana-baba yadigarına bir sayan
Öyle ya,
Ciğer.... yolunmadıkca örme de gider
Dana da
Şiresi şerbetlenen ham korukları bağdan bağa
Bozdönüm
Güz sayları hozana verdiğinden yanı yöresini
Tüm süzgün şiraneler üzgün viranda
Soyulup çıplandıktan sonra gücün güç
Kapısına kilit anca aklına gelirse hazancı hanın
Gözünde ıradımıydı iyce ırar bugünün
Yorgunlar ortasında kalan dün ile
Öyle ya,
Haram kirmeninde ip sarar gibi
Zaman denen püsküllü makara
Bütün yılgınlarıyla eşelediği oyukta rehin
Kendi eliyle düşenin
At....
Yularından yılkıya sürüldümüydü hani at...
Ve göçtümüydü kendi canında
Esamesini yok sayan misafir
Yolcusuz yollara inen ıssızlıklar çığırır hoyrat
Ahır da nasıl olsa birgün
Uçup gidecektir...

Seyfi Karaca......Eylül / 10