Hazan yalnızlığı Şiiri - Med Reşiyan

Yorgunluğumun sevmek
gibi bir karşılığı yok
hüzünleri çoğaltarak
gelme üstüme ey hayat

aşk bitti,umut tükendi
içimde kırık dizeler
her gün bir şarkı
eksiliyor geceden

kanatıyor yüreğimi
ölümün ayak sesleri susarak
beyaz bir şehir
düşledim gözlerinde

günlerin kıyısında
sabaha çıkmayan
bir özlem belki de

bir türkü tutturmuşum
mülteci hüznünde
boğuluyor sesim

ihanet sevgilerden
uçurum çığlıklardan
hazan yalnızlığında
üşüyen ömürlerden

yoruldum ey hayat

dağ başı ıssızlığıyım
bulutların altında
yaralı bir ülkenin isyanıyım soluğunda

mevsim kışsa
ayrı düşmüşsek
ve talan olduysa bütün akşamlar

kirlenmiş sokaklarda
sislenir ıssız günlerin
hatıralarında aşk...

Med Reşiyan