Hazan ve Hakikat Şiiri - Ahmet Nejat Alp ...

Hazan mevsiminde esen yellerle,
Yapraklar düşer sessiz gölgelerle.
Her savrulan parça bir ömrün izi,
Neden bu telaş, bu bitmeyen dizi?

Gözlerde biriken yaşlar bir çağlar,
Yüreklerde ince bir sızı ağlar.
Toprakta filizlenir binlerce hayat,
Nedir bu kavga, bu anlamsız sanat?

Gökyüzü şahit, yıldızlar bilir,
Bu fani dünya hepimize gelir.
Ağaçtan düşerken hazanın yükü,
Var mı topraktan başka bir hükmü?

Kavgalar dinseydi ne olurdu sanki,
Barış bir yel gibi dolsa yankı yankı.
Sevginin eliyle yeşerse çiçek,
Ömrümüz toprakta bulsa gerçek.

Bir gül goncasında saklı sırlarla,
Hayat anlam bulur derin dualarla.
Hazanlar geçerken gönülde iz bırak,
Nefret toprak olur, sevgi kalır ancak.