Küskün akan ırmak,hayata tokatmış, sokağa kan düştü
-kanımız aktı oğul- buyurdu çocuklara, toprak soğudu
Ağıdı arşa çıktı, ana tükendi. Dane sahipsiz harmanda
Hazan kömür oysa yaprak sarı
Gümüşçü de cama çıktı tesbih duvarda yalnız seccade
Bahtın ve ahın yar oldu bir mecmua kapağı kadar yalnız
-Bakınınız haykırıyor Mustafa Reşit- sene bin dokuz yüz doksan dokuz
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
