Hazan Gülü Şiiri - Attila Kayan

Hazan gülü gibi solmuşsun. El aleme beni sormuşsun
Gurbet treni gelir diye yar sana haber saldım.
Beklermisin beni tez zamanda geleceğim desem
Yadellere bırakmamayı yemin ettiğimi söylesem

Ellerini ellerime veririmsin hayata tutunmaya
Tuttum dallardan, gittiğim yollardan umutsuzum
Bir sen vardın içimde bir de ben, yalanmış her şey
Hazan gülü gibi solar dökülür yapraklarım.

Dünümüz dünde kaldı bu günümüz dünden beter oldu
Mutluluğumuza çok gördüler. Kıskandılar bizi
Vurdular sırtımızdan, anlamazlar sevdamızdan
Hazan gülü gibi soldurdular bizi, Hayatın baharında

Yar saçlarını boyamışsın benim olmaya hazırmısın
Beni bırakıp yâd ellere gittin. Sen ona layıkmısın
Aşkın kanunu gibi tatlı başlayıp acıyla bitti aşkımız
Hazan gülü gibi koparıp bizi bizden ayırdılar.
(Atican)