Sararıp düşmüşüm dalımdan
N'olur kem gözle görme beni.
Hiç eser yok eski halimden
Sende ateşe verme beni.
Birzamanlar sevdim sevildim
Böyle kuru yaprak değildim
Kurudum, kırıldım eğildim
Toza toprağa serme beni.
Zor bu hayata tutunmam
Bu halimi de unutamam
Hatırlayacağını sanmam
Artık o yare sorma beni.
Naçarım düşmşüm yere
Düşürüpte görmeyenlere
Sır olayım sevmeyenlere
Yak; kül olayım, kırma beni.
Küçücük bir ümit görürsem
O ümitle cana gelirsem
Tekrar dalımda yeşerirsem
Hazan gelmeden derme beni.
Anlamadım nasıl sevdaydı
Sende yapacak naz kalmadı
Bende sevecek hal kalmadı
Gücüm tükendi yorma beni.
Kayıt Tarihi : 3.11.2015 14:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Anik](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/03/hazan-gelmeden.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!