Hazan Aşkın Fısıltısı

Sonbahar iniyor sessiz adımlarla,
Her yaprak bir itiraf,
Her rüzgâr bir hüzün şarkısı.
Ve ben, sana dair en derin özlemi,
Bu sararmış dalların arasında saklıyorum.
Ey hazanın ince gülüşü,
Tutkunun altın kadehi sende doluyor.
Düşen yapraklar gibi savruluyor yüreğim,
Her biri sana varmak ister,
Her biri sende yanmak ister.
Özlemin, içimde sonsuz bir tiyatro,
Perdeleri hiç kapanmaz,
Ve sahnede yalnız ben varım,
Bir rol: seni beklemek.
Bir replik: seni çağırmak.
Sonbahar bitse de,
Bütün mevsimler ölüme dönse de,
Aşkın, işte o:
Zamanın bile yenemediği
Ebedi bir yangın.
Aşk