Hazan Şiiri - Mustafa İdrisoğlu

Gözlerimden kalbime inen,
bir yağmur damlasıydın.
Göğüs kafesimden kalbime doğru esen,
bir fırtına,varlığınla üşüten yalnızlığımsın.
Ben senin varlığınla yokluğun arasında ki,
fırtınaya tutulmuş bir yaprak misaliyim.
Seni hiç yaşamadan, bitirmenin yorgunluğundayım...
Penceremde ki kuş seslerinin cıvıltısı
ve o yalnızlığımın içindeki dar ağacı.
Yokluğunda ipi boynuna geçirilmiş,
bir mahkum.
Ve hazana teslim olmuş bir mevsim.
İçime yağan, senli sağanak yağmurda.
Islanan ruhuma
Ve zemheri ayazında,
üşüyen kalbime sarılmaktan yoruldum...