Hazan Şiiri - Eymen Erdem Akça

Yemyeşil yapraklar sarardı soldu
Eyvah! Eyvah! Hazan yeli esiyor
Tabiat titredi ve hasta oldu
Bir acı her yerde ruhu kesiyor

Ruhlarda feryad var bu gidişattan
Her şey bembeyaz bir kefen giyecek
Duyulmaz hiç bir ses acı feryattan
Her yer acılı bir figân duyacak

Hazan, var'ın yok'a çevrilişidir
Hazan bir hasrettir, ruha hicrandır
Hazan, sebeplerin devrilişidir
Hazan O'na giden kervana handır

Her şey kemâline erip eriyor
Her şey tekmil birden anlaşmış gibi
Her şey ve her bir yol O'na varıyor
O'dur ancak O'dur Varlık Sahibi

' Fenâ ' şamarını yiyen devrilir
Pörsür, çürür, erir ilkbahar için
Her fâninin yolu ' Tek ' e çevrilir
Yeniden diriliş sonbahar için

Yıkılan yapılır, solanlar açar
Değişmeyen yalnız ve yalnız O'dur
Her bir şey alildir...hasta ve naçar
O'dur derde deva fenâsız O'dur

Her günün doğuşu batışı ' O! ' der
Her varlık gizli gizli yalvarır
Her varlıkta sanki gizli bir keder
Hep hasretlik O'na... O'na kim varır