Değersizleştirmişiz, merhamet hususunu,
Kaybetmek üzereyiz, hakikat duygusunu…
Hani merhamet vardı, vicdan Rab kavramıydı,
İyiliklerimizle, Rab bağışlayacaktı…
Nedense unutuldu hatırlanmak istenmez,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta