Utanırım bu hâlle ulvî duygularından,
Birlikteliklerinden, duyarlılıklarından…
Samimiyetlerinden, Hakk’a bağlılıklarından,
Adeta doğru olup rıza almalarından…
Çünkü biz rastlamışız onlarda bu duyguya,
Kedim, fare getirir sunar üvey yavruya…
Ya da diğer kediye veya yavrularına,
Şahsının karnı açken bakarım duygusuna…
Onlar gibi olmalı kötüyü seçmektense,
Ya da Rab’bi dinleyip hep Hak’ta gidilse…
Biz, insanlık benciliz Hakk’a varamamışız,
Varanlar ki istisna zaten olmaz lafımız…
Bu yüzden kıyaslamam sinirimizden olsa,
Bilirim, denk değiliz insanız nasıl olsa…
(2011)
Kayıt Tarihi : 4.6.2017 08:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/06/04/hayvanlar-birbirleriyle-savasmiyorlar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!