Hayta İle Müjde Kedi İle Güvercin Şiiri

HAYTA İLE MÜJDE

Bizim Hayta, heybetli,
Hoş bir Afgan kedisi.
Biraz nazlı büyümüş,
Bir salon serserisi.

Hayta, merak etmişti
Bir dönem, avcılığı…
Aylarca pusu kurdu,
Siper edip bacayı.

Başından yakalandı,
Bir güvercin Hayta’ya.
Çırpındıkça tüyleri,
Uçuyordu havaya!

Güvercin, evcil biraz;
Rengi, kırmızı beyaz.
Yoksa şaşkın avcıya,
Zaten kolay tutulmaz!

Hayta, bir avcı gibi,
Görevini bitirdi.
Yaralı güvercini,
Savurarak getirdi.

“Eyvah! ” dedim, “Her yanı
Yaralıdır bu kuşun! ”
Aradım vücudunda,
İzlerini bir dişin…

On dakika boyunca,
Tek bir diş geçirmemiş!
Üstelik güvercini,
Elinden kaçırmamış!

O sırada zil çaldı,
Geldi Gülçin’le Elçin.
“Yaşarsa sizin olsun.”
Dedim, “Şu al güvercin! ”

Adını Müjde koyduk!
Su içirdik, yem verdik,
Müjde’yi, Gülçin’lere,
Yan balkona, gönderdik.

Müjde, tez iyileşti,
Uçtu günün birinde.
Elçin’le Gülçin geldi,
Ipıslak gözleriyle!

Dedim, “Aman sakın ha!
Ağlamayın boş yere.
Müjde, selam götürdü,
Bizden mavi göklere.

Özgürlüğü seçmesi,
Çok anlamlı bir olay!
Zaten kanatları da,
Bayrağımız gibi al!

Bir gün, o küçük Müjde,
Gelip penceremize,
Hürriyetin tadını,
Hatırlatacak bize!

Orhan Seyfi Şirin