Hayrettin Güven Şiirleri - Şair Hayretti ...

Vatan denilen toprak,yüreğin titrediği yerdir.
Eğer tiremeyen yürek var ise
Bilki onların cümlesi eldir
Bu toprağın bedeli diş ile, kan ile tırnak, verilmiştir.
Dedem anlatırdı;
Tarihe geçmemiş ne kadar kahraman varmış meğer,

Bırak sende kalayım gitmem ölüm olur.
Bir ben varım birde benden içeri olan sen
Göz yaşlarımı göndereyim kalemine mürekkep doldur.
Yazdığın her sayfa sendeki ben olsun
Dilin okşuyor beni, gülüşlerin bir başka
Çok fırtınalar değdi yüreğimize

Yine bir akşam üstü oturuyorum,
güneşin batımına karşı
Dilimde ağırlaşmış sözcükler
diziliyor bir bir sayfalara
Birgün daha devriliyor üstümden
Sessiz-sedasız geçen

Zemheri en sert hışmıyla
Geçiyor kendi mevsiminden
Çalıyor mayasını en soğuk rüzgarıyla
Derelerin, çayların kıyılarına
Fırtınalar koşuyor en hızlı nefesleriyle
Yüzü ağarmış dağların sarp yamaçlarından

Eyyubun sabrı olmassa bizde
Yaraya düşen kurt olurduk kendi içimizde
Ömerin adaleti şuur oldu gönlümüzde
Musanın asasıyla dirildik kızıl denizde
Yusufun kuyuya atılması bir tesadiüf değil
Bir güneş oldu düştü çöle sersefil

Gül derlemiş sevgilim
O zarif ellerin,
Gün güne aştımı
Yüreği hasret kokarmış sevenlerin
Acı bir sayfa olurmuş duyguları
Yazmaya gitmezmiş kalem tutan elleri

GÖNÜL DOSTLARI
Akşam çöktüğünde yine aydınlıktı yüreklerimiz. Neydi güneşi batırmayan tarafımız.Evet kinden ve nefretten gam sanarak dağlar kurmamıştık ondan dolayıdır ki güneşin batmadığı bir imparatorluğun senbolüydü yüreklerimiz, sevgilerimiz, saygılarımız...
Her gün vakitli vakitsiz halkalar giriyordu dostluk zincirimize bahtiyardık bir arada o yerde işte bu dedim hayatı yudum yudum içmiş hatmederek anlıyarak düşünen insanların etrafında sözlerin içinde söz verdı beyinlerimize deydiği zaman deprem etkisi yapan düştüğümüz boşlukta bizi ayağa kaldıran ve çekip çıkaran hayatla yüzleştiren hayatın zehirlerini düşünce filtresinden geçirip bizi önce beynimizden ta yüreğimize kadar rahatlatan saygı ve sevgi duruşuyla güzel örnek sergileyen büyüklerimizle beraber bir ortamda olmaktan hayatın en güzel lezzetini tatmış olduk. Her düşünce aslında ayrı bir pencere açısı gibidir.Hayat bir koridor gibi değilmi sadece o uzun koridorun herhangi bir penceresinde bizce doğru olan yere bir açıdan bakmak ne kadar doğrudur. Onun doğruluğunu ne kadar savunabiliriz. İnanmış da olabiliriz. Lakin koridorun diger pencerelrinden de o doğru sandığımız doğrularımızı başka bir açıdan görme imkanı sağlayan pencerelerden de gözlemleyip doğru olup olmadığını analiz etme sansına sahibiz.Pencere derken ben aslında pencereleri mecazi anlamda kullandım. Zira her pencere aslında bir insan her bir insan bir aynadır siz o aynalara baktığınız kadar kendinizi keşfetme ve görme şansına sahipsiniz.Mesele şu aslında ölmüş bir köpeğin kokan leşindense inci gibi dişlerini görmek daha elzemdir diye düşünüyorum.Hayatı hep kötü ve çirkin yanlarından bakmaktansa inadına insanlık vazifesi olarak ve bir insan olarak kibirden böbürlenmeden uzak kendi beynimizle ve yüreğimizle kendi derinlerimizde sığlığın hantallığına aldanmadan tenbeliktense güzelliğin disiplinine uyalım Ve dgönül dostları sevgiye bütün benliğimizle selam ve saygı duyalım.....
Hayrettin GÜVEN

Ne garip bir dünyadır
Gecesi garip, insanı garip
Şehrin kalabalıklarında, hayat öylece yürür
Deniz isyanlarını kıyılara vurur
Bir sigara yüreğimin en efkarlı
En acı,en asi yönlerini tütürürde durur

Alkışlıyorum yüreyimdekileri
Çünkü onlar hep özgür kaldılar
Hiç susmadılar dil kadar
veya dilin sarfetmediyi cümleler kadar
Yürek aşkı sevgiyi çok farklı tarif etti bana
Bazen ben bile korktum onları açıklamaya

Mevsimler geçer ömrümüzden
İlkbahar, yaz, sonbahar,kış
Hayat bir şeyler sunar,yazgımız mukabilinden
Bazen gözyaşı
Bazen sevinçlerimize tuttuğumuz alkış
İlk çocukluğumuzla emeklemek arasında