Hayretlik Hallerimiz? Şiiri - Cihat Şahin

Niçin hayret etmiyor, çok hallere o, Hale?
En hayretlik hali ki; imza atar muhal’e(!)

Söyle dostum fikrini, ne diyorsun bu hal’e?
Şu tavrıyla hiç mutlu, olur mu kız, de; Hele!

Peki, neler oluyor, çok kültürlü(!) Nihal’a?
Yaşı aşmış kırkları, gafil yaşar o, hala!

Kimler akıl veriyor, bizim komşu Zuhal’a?
Ondan şekva ediyor, dayı, teyze ve hala!

Olsun binler yazıklar; sözde çağdaş Kemal’e?
Din-i hakka ta’n edip, düştü yine kem hal’e!

Kimler içki içirmiş, alkol bilmez Cemal’e?
Kör şeytanın pisliği, kir düşürmüş cemale.

Kim yüklemiş bu yükü, şu zavallı hamal’a?
Kırk yıl dursa sırtında, son veremez ham hale?

Çünkü bilmez okuma, o, gariban amele!
Sırtta kitap taşımak, vasıl etmez emele!

Hayret etmiş(!) şaire, güya benim halim’e
Bu devirde dindarlık olmaz(!) diyor Halime.

Acep niye yadırgar, bu kız benim halim’i?
Şu hal gerçek yobazın, ifşa olan hali mi?

Demek böyle bir şeymiş, devrimcinin hal im’i!
Geçse fırsat eline, emredecek hallimi(!)

Bu tarz, türlü sorunun, en kestirme halli mi(?)
Devrimciler ülkede, epey güçlü, halli mi?

Geçin yalan kurguyu, edin biraz hasbıhal!
Sergileyin siz bana, hoşça tavır, hasbi hal!

Dua edin olsun def, şu vatandan her muhal!
Tevlit etsin huzuru, halkta olan her bir hal.

Razı kılsın Mevla’yı, Hakka mirat halimiz!
Örnek olsun âleme, külliyen melalimiz.

Cihat ŞAHİN
17.12.2010-İZMİR