Buruk kaldı içim, elim kolum boş umutsuzum.
Her lokmam diziliyor, bir kor içinde her zamanım.
Böyle olmamalıydı demediğim yok, hiçbir anım.
Ufka bakan gözlerim şimdilerde bakar toprağa.
Geçmiyor günüm gecem bitmez olmuş zamanım.
Her damlası bir kurşundan olmuş ağlayışım.
Bir anada geçer cesaretle diyen kim nerde.
Yutkunmak bu kadar kolayda, olmuyor şimdilerde
Üzerime bırakılan düşmez ki bu kasvetli yük.
Sebepsizdir doğmuyorsa şafakta güneş.
Kor gibi yüreğime düşen sönmez oldu bu ateş.
Ben şaşarım oldum düştüğüm bu girdaba.
Donup kalmaz mı ki hangi aklı başında.
Kenan Gezici 03 /12/2025
Kayıt Tarihi : 3.12.2025 22:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!