Hayranlığım Şiiri - Mustafa Enes Erol

İnsanız çünkü biz
Ağlarlar unuturlar
Öldüm acılar içinde
Dayanamamıştım
İltihap dolu düşüncelere
Sahibinden pas tutmuş o gözlere
Dayanamamıştım
Neden mi
Hayvanız
Kap kacak dayanmazdı bu kalitesiz nasihatler
Eğer ki su olsaydı
El alem bu el alem, hiç sessiz kalır mı başım gözüm
Yıllar geçti
Pişman oldum
Küflü geçmişim, kokulu hatalarımdan
Nasıl bir hevestir canım benim
Tekrar tekrar tutunurdum bu kansız dünyaya
Kesilirdi nefesim lal olmuş dilim
Didinip dururdu, yiyip bitirirdi kendini beynim
Bir umut bir kaçış yolu derdi ciğer parem
Ne har vurur ne de can harman savurmazdı
Kemikten bedenim
Hak etmediğim halde dahi
Derinlerden bir hacet çukuruymuş en huzurlu yerim
Ama
Aklıma nefsen verilen işkenceler birden durdu gülüm çiçeğim
Gitti, kül oldu birden, parmaklarımı kemiren
Çözüldü dilim açıldı nefesim
Yaşadım
Kafi kelimesini iliklerime çektim
Bir zamanlar bıkmıştım düşünüyorum
Ama mutluluk işte hakim oldu içime
Daha kötü olamam derken karıştı birey, toplum galeyanına
İkinci kez doğdum anamdan
Zira her yer aydınlanmış sandım fakat
Şimdi çekelim bir ah
Çünkü sondan başladık hayata
Neden mi
Ağlar, unuturlar ama
İnsanız çünkü biz