Hayr Mıdır? Şiiri - Huban Asena Özkan

Bazen yorgun buluyorum bedenimi
Çok çalışmaktan değil bu biliyorum
Sensizlikten yorgun bedenim
Hükmedemiyorum kendime
Sonra yığılıyorum olduğum yere
Aklımın sahneleri değişiyor
Bir rüyada buluyorum kendimi
O kadar gerçek yaşıyorum ki
Uykuda mıyım uyanık mıyım fark edemiyorum
Anlatayım da bir dinle önce
Bütün benliğimle yaşarken seni,
Her zerreni kazıyorum aklımın en ücra köşesine
Eşyalar değişiyor hayatımda, sen aynı orada kalıyorsun
Mavi pencereli çatı katı evimiz, içinde sen salınıyorsun
Uçuş uçuş beyaz ipek bir gecelik
Kıvırcık saçlı ela gözlü bir kız var terasta
Sana bağırıyor ‘’Anne menekşeler öldü ‘’ diye
Bizim kızımız o , seninleyken hayalini kurduğumuz
Menekşeler ölmez diyorsun hercaidir onlar
Kandırmış seni azıcık su versen yeniler kendini
Ölüm deyince titriyor her yanım, kan ter içinde uyanıyorum
Başım ellerimin arasında, yara kanıyor her defasında.
Gözüme ilişiyor o anda kalemim
Senin yazdığın günlük aynanın önünde
Çok kızardın bilirim, okumadım hiç.
Temiz bir sayfa açıyorum günlüğünden
İlk defa senden izinsiz
Kalemim yazıyor, yüreğim çağırıyor
Hayr olsun diyor rüyanın sonu
Söylesene meleğim hayr mıdır bu rüyanın sonu.

Huban Asena Özkan