Haylice Şiiri - Seyfi Karaca

Kolları orman zümrütlerinde kehribar dallarda
Gözleri nehirlere dalgın sevdalı çağlayan
Güzelim rast gelsin...
Sırtı dağlarda yaslı, aklı deniz rüzgarları boylamında
Havuz çiçeği nilüfer
Bulsun aşk pusulasında ensiz boysuz ılgın
Çağını aşk gülü sanıp, nice imbatlara nasıl estiğini
Güzelim..
Kaç yükselti kaçbir rakım
Bahtımız segah makamından olsun..gazelimiz pür
Adanmış bir meylin her şafak sökümleriyle birlikte
Günü gününe hergün yaşına basınca ettiği hayal
Almış yürümüş olsun yolu yolcusuna denk gelen
Dalında ve miminde ıssızları lal ile gezip dolandmaktan
Eğer usandıysa varsın eylensin zamanı mahal
Yazsın da nasıl yazarsa yazsın o meram
Söylenmez sırrını, denilmez halini, olunmaz çarelerini
İlmek atıp yara bağlasın da
Nasıl bağlarsa bağlasın başını dağlar
Volkan olmuşluğunun hani
Çok derince sevecenlerindeyse hal
Ne içse gene susuz ve ne düşlese hep sarhoş hani
Karalara yanmış ateşlerden koralan yüreğiyle
Kar bulamazsa tüllüsünde bahar olsun
Yoksa yaz belki...İklim boyu göçten göçe tercüman
Sazını kendi döşünde çala yola güzün,
Sonuncu kibritinden gene bahar etti denilsin
Köründe kamaşan çırasına
Ölmek sönmek bilmediğinden olsa gerek güzelim
Güzelim..
Dilersen sana rast gelsin delice aşk..
Aşk..
Dileyenin kalbine haylice klavuz olduğu

Seyfi Karaca..........Haziran / 10