Haykırış Şiiri - Erkan Karataş

ben de varım diyemedim
daha üçüncü sınıftaydı
elimden düştü kalemim
ondan sonra ırgat oldu bedenim
ovaların ırgatıydım
su taşırdım, pamuk toplardım
hep eğik dururdu başım
çünkü ben okumamışım
parklarda oynamamışım
salıncak nedir bilmem
gül görmedim çevrem hep diken

bir arkadaşım vardı
adı 'Yakup'
çok gezerdi
hep geceleri gelir
sessiz yürür
çayını bir solukta içerdi
hep 'son yudum bekletilmez' derdi
türkü söylerdi
'dağların arkasından geliyorum' derdi
hangisi dedim bir gün
'hepsi de aynıdır' dedi
'oralar yoklukta varoluştur
umutların ardından koşuştur'
've sonunda mezar olmazsa'
dedi 'vallahi boştur'

onun sözleri şiir gibiydi
bilmem okuma bilirmiydi
yine türkü söyler
çayını tez elden içer
gün doğmadan giderdi

birgün banada 'gel' dedi
'ovaların ırgatı olmaktansa
dağların paşası ol'
paşalıkta yoktu gözüm ama
dağlar birbaşka geldi bana
adım adım
yudum yudum
koştum umudum dağlara
bir dahada dönmedim ovalara
ama ben de varım diyemedim
şu kahpe dünyaya...