Haykıran Toprak Şiiri - Emrah Ünsal

Yine bir gece vakti
Açtım gözlerimi.
Gece; her gece gibi,
Gizli, sisli, karanlık.
Soğuk şehrin en masum, en hisli saatleri.

Karanlıkta parlayan karbeyaz devler,
Üzerime yıkacak ağır yükünü.
Etrafımı çevreleyen tek tük ışıklar,
Kara duman soluyan tarihi evler,
Her ev bir hikaye, acı bir dram.
Sokak aralarından kopan çığlıklar,
Çarpıyor suratıma tokat misali.
'Zulüm bize yaşamak! Kaçmaksa haram! ',
diye başlayan o ağıtlar....

Figanın ortasında küçük bir çocuk,
Küçük elleriyle eşeledikçe
Yarı donmuş kan kolulu toprağı,
Çıkan her kovan
Kan ağlayan çocuk.
Çıkan her kovan
Anne çığlığı.
Çıkan her kovan
Gencecik mehmet.
Her kovan...
Şehadete koşan kutsi can...

2006/Şehr-i Mübarek