Hayırsız Evlât /... Mutlaka okunması ger ...

“ HAYIRSIZ EVLÂT “

Adın ne olursa olsun, be hey Babaya beddua eden
Nasılda dilin varır, ister bilerek de, ister bilmeden
Bahane olamaz buna asla, gösterdiğin hiç bir neden
O beddua kendinedir, kim sanırsın ki sen kaybeden
Şu feleğin işine bak, şimdi sen misin ona hükmeden

Evet yanında baban peki ya ataların hani nerede deden
Sanki bakimi kalacak sanırsın, böyle sende O beden
Bir düşün ve öyle söyle, acep kim onu bu hale getiren
O ki seni bu yaşa getirip, O ki sana ömrünü vakfeden
Biraz ibret almaz mısın gafil, ne kıssadan, ne hisseden

Ezelden ümitsiz vakaydı, sonunda her şeyi hiçe saydı
Nice sözler verdi caydı, ne olurdu biraz insan olsaydı
Hiçe saydı anne yadigârı, sımsıkı O aile bağlarını
Nasılda unuttu çocukluğu, gençliği, O en güzel çağlarını
İyilik maskesi düşünce yüzünden, yıktı gönül dağlarını

...X... adına ihanet etti, hatta, insanlığı da unuttu
Unuttu geleneği yeşeren fidanları düşünmeden kuruttu
Herkese ders verirken, aldığı dersleri, gerçekleri unuttu
Biz parçamız diyorken kendini geç tanıttı kardeş diye avuttu
Tepemizde dolanan ailenin kabusu koca kara buluttu

Eskiden saman altındandı, şimdi artık daha netsin
Orda bur da ahkâm kesen, önce kendini yönetsin
Sen hiç düşünemezsin ama, bize Anneden emanetsin
Ne desem, yüce Allah’ım affetsin, ama önce ıslah etsin
Bütün kötü huylarını huysuz, geç kalmadan terk etsin

Annemizden yadigâr kalan, sevgi yumağını çözdün
Zaten sabır küpüne dönen, tüm kardeşlerini üzdün
Hiç rengini belli etmez, ne gece ne de gündüzdün
Patavatsız, sivri dilli, sen her daim acı sözdün
Takke düştü kel göründü, demek bir de paragözdün

Kalbin farklı, dilin farklı, herkes sansın diye haklı
Menfaate mavi boncuk, senin gönlün kaç yataklı
Gerçekleri bilirsin de, ketum yüreğinde saklı
Bu kadar şeytanlığa, nasıl erer insan aklı
Bir yıka şu yüreğini, be hey yüreği pasaklı

Söylenirdi hep duyardım, yalnız bir deyim sanırdım
Şu dilime gelse bile, söylemeye utanırdım
Çok şeylere göğüs gerip, kardeş diye dadanırdım
İyi niyet uğruna, demek ki ben de yanıldım
Göre göre, bile bile, ben seni yanlış tanırdım

Ne söylense de aymazsın, hiç kendine saymazsın
Buz üstünde yürürsün, sanırsın ki kaymazsın
Milleti dillere düşürür, bir kendini yaymazsın
Çevreni hep kandırmış, kendini de inandırmış
Bu ne umursamazlık, inadından caymazsın

Tükenmiyor tarifin, anlatmakla, yazmakla
Eline ne geçerdi ki, her fırsatta azmakla
Ona buna bulaşıp, kuyuları kazmakla
Fütursuzca lâf taşıyıp, ortada gezip tozmakla
Acep mutlumu olurdun, sen hep huzur bozmakla

Unuttun senin sayende, ne tezgâhlar kuruldu
Herkes bildiği halde kim sordu, ne soruldu
Hep özveri sabırla, biraz sular duruldu
Üstüne varılmadı, ancak yürek buruldu
Seni tarif ederken, kalem bile yoruldu

İster suçu kendinden at, ister gece huzurla yat
Aynası iştir kişinin, işte karşımızda örnek zat
Senin ahvalin döküldü, ördüğün ağlar söküldü
Tarife gerek kalmadı, sensin hayırsız evlât

BAŞKA ÖRNEK ARAMA, SENSİN HAYIRSIZ EVLÂT

#Şiir
#retor
#BirİbretŞiiri
#RefahTorlak
#HayırsızEvlat

Dipnot:
Bu şiirde kendini bulanlara ve bulmak istemese ve kendine konduramasa da hak edenlere Atfedilmiştir, Allah kimseleri bu tür davranışlara sürüklemesin,
Bu ve benzeri kişileri de ıslah etsin ve de affetsin.