Hayırsız Şiiri - Kasım Kobakçı

Hayırsız, vefasız bir tohumdum ektiğin,
Soldurdum o gül yüzünü, pederim.
Kusurluyum, baştan aşağı hata yüklüyüm,
Gölgelendi sayemde, o pak ismin.
*
Yüzünü güldürecek, bir nesil olamadım,
Hangi başarım var ki, göğsünü kabartsın?
Yıkıldı, dayandığın o koca duvarın,
Boranlar estirdim, bağında atam.
*
Kıvanç duymayı bekledin, her nefesinde,
Aydınlık rotalar çizdin bana, her hevesinde,
Hikmet sundun, yol gösterdin her sesinde,
Fakat babam, ben sana keder yükledim.
*
Döküldü yaprakların, zehirli dilimden,
Tamamen viran oldun, benim elimden,
Büküldü belin, şu vurdumduymaz halimden,
Ne çileler sardım, ben senin ömrüne?
*
Alnının teriyle, kurduğun yuvayı,
Heder ettim, bir hiç uğruna sarayı.
Saramadın, bendeki bu derin yarayı,
Zehir kattım aşına, ekmeğine.
*
Gözünün feri söndü, dizinin takati,
Tükettim bendeki, o sonsuz şefkati.
Aratır oldum sana, o eski sıhhati,
Duman oldum, tüttüm ocağında.
*
Beklentini, boşa çıkardım her adımda,
Bir hayal kırıklığıyım, sol yanında.
Huzur bırakmadım, garip dünyanda,
Fırtınalar kopardım, limanında.
*
Yıllarını çaldım, gençliğini yitirdin,
Benim için, ne dağları devirdin.
Sonunda yüzünü, benden çevirdin,
Hüsranlar ektim, o verimli tarlana.
*
Affı zor, bir günahın taşıyıcısıyım,
Senin bitmez çilenin, başlatıcısıyım.
Bu hazin öykünün, anlatıcısıyım,
Ne dertler, ne kederler yığdım kapına.