Hayellerim Şiiri - Orhan Efe

kararmış sokakların en sonundayım
loş olan tüm sokak lambalarını geçtim
ardımda birçok açık kapı bıraktım
önüme yükselen ey duvar
ne açık kapım kaldı ne de loş ışığım

ay ışında dillenmiş kelimeler
sizden habersiz çok laf ettim
kırdım, yıktım, ezdim
onca dua arasından beddua seçtim
sevgiler göçerken kalbimden
anladım ben herşeyi kendime ettim

son istasyonda zorla indiren zaman
hayat göçüp giderken ömrümden
herkes gerçeklerle hemhalken
ben olmayanlara hasat ettim
bu son durak biletini kendim kestim

ey bol verin diye budadığım hayellerim
çöl ortasında yanlız bedevi oldum
ebuzer O'nun sevdiğiydi ona özendim
ne tam sevdim O'nu ne caydım
hayellerim dallarınızı ben fazla kestim