Haydi uçurt Şiiri - Bülent Cihangir

Ne rüzgarda kırılan dallarım
Nede hoyrat fırtınalar etti beni yerimden.
Köklerimi hiç çıkarmadım topraktan.
Acımadım sararıp terkeden yapraklarıma
Pes etmeddim yenilmedim.
Umudumu hiç yitirmedim.
Hiç kaçmadım sevgiden kancıkça.
Sevdim be dost sendim erkekçe
Ama hiç eylülde anılmadım.
Adım kazılmadı bir banka.
Benim adım platonik varsayımlarda.
Gündelik konuşmalır basitliğinde.
Aranıp bulunamayanların rehberinde.
Ve ecel defterinde ve dertlerde yazıldı.

Oysa bende cehennem sıcakları vardı.
Vahalar uzaktı.
Bir sen vardın.
Birde selamın hiç gelmeyan.
Topraklara cemre düştü bana efkar.
Hangi bahardı
Hangi güngü beni böyle ağlatan
Mahşere kadar.
Sana bir ben birde beni vaadettim.
Birde yüreğimi birde gençliğimi
Ve çamurdan oyuncaklarımı
Ve süssüz uçurtmalarımı
Haydi vaktidir uçurt artık......