Haydi Söyle Şiiri - Hüseyin Başaoğlu

Nooldu dostum,yazmaz oldun.
Bilgisayarıma konuk ettiğim
Usulca tellerin arasından süzülerek gelen
Nooldu yazmaz oldun.
Ptt binası aynı ruhsuz renginde
Tüm ruhsuzlar gibi,
Meydan aynı renksizliğinde
Bütün tektip ruhlar gibi.
Sen dostum kara'yı çizme,
Tuvalinde renklerde var.
İncitme,incinme,ruhunu boşa örseleme
Gönül piyanonda başka notalara vur,
Vur ki senin şarkıların renkli olsun.
Tuvalindeki başka renkleri kullan
Resminin sesi, başka galaksilerden duyulsun,
Hani demiştin ya bir seferinde
''Kim takar senin teoremini.pisagor denklemini,
Öyle yasalar bul ki geçsin evrenin her yerinde''
Sende öyle şarkılar çiz ki her yerde okunsun,
Öyle resimler bestele ki
Gönül tezgahında dokunsun.
Öyle söyle ki herkesin aklında bulunsun.
Ruhsuz mekanlara yaşam sevinci olsun.
Sen bakma Mevlâna'nın gördüğü
İçinde insanı olmayan elbiselerin buyruklarına
Özgür ol içinde olabildiğince içinin
Vur dışarıya yaşama sevincin.
Sev kardeşim diyordu ya Şenay;
Onu dinle,bak karnı aç bir çocuğun
Gözlerindeki var olma sevincine bak.
İşte o sevinç hayatın temeli
İnsan elem ve kederleri
Hayatından elemeli.
Senin onlar adına kaygılarına ne derdi
Güvercinler,kiremitler,ayaklar altında ezilen
Bir nefeslik canı kalmış izmaritler.
Sen yaşamsın,sen cansın.
Varoluş halkasında inci, mercansın.
Hele bir gayret,tut şu yaşamın elini
Yaşamaya çalış sevginin en güzelini.
Bak etrafına binlerce kıştan
Her an yeni baharlar yaratılmakta baştan
Kendince ders çıkarmalı insan, hatta...taştan
Dostlar edinmeli kendine yaşanmış her yaştan.
Sevgiyle söylemeli türküleri
Niye adı Türkü de macârî,rûsî,arâbî
Diye bile düşünmemeli.
Dostça seyretmeli bütün edepsiz filmleri..
Söyle dostum bunca yaşamak varken
Kendini örselemek niye
Gönlünün kırıklığı telinden mi bestelenmeli
En abiye şarkılar?
Yoksa gönül terzin yok mu
Sana da enine iki çizgi koysunlar
Bul şu terziyi artık, bul ki
Seni görenler dokuna hayran kalsınlar..