Haydi Şimdi Gel Şiiri - Serpil Koçar

“Haydi Şimdi Gel”

Haydi şimdi gel, ellerimden tut,
Çocuklar gibi koşalım sokaklarda,
Kahkahalar atalım rüzgârla yarışarak,
Bir parkta salıncağa binelim birlikte,
Kim daha yükseğe çıkacak görelim bakalım.

Pamuk şekeri alalım köşe başından,
Sen bana uzat, ben sana gülerek,
Birbirimizin gülüşünde kaybolalım,
Aynı gökyüzünün altında, aynı anda,
Bir çocuk kadar saf, bir kalp kadar heyecanlı olalım.

Haydi şimdi gel, çıkalım sahile doğru,
Ayaklarımız denizin serinliğine değsin,
Beraber martılara ekmek atalım,
Kuş sesleri karışsın kahkahalarımıza,
Dalgalar taşısın isimlerimizi kıyıya.

Sonra bir banka oturalım el ele,
Susalım biraz, denizi dinleyelim,
Rüzgâr saçlarını okşarken ben seni izleyeyim,
Bir şiir yazalım, içinde “biz” geçen,
Her kelimesi bir tebessüm, bir hatıra gibi.

Demli bir çay söyleyelim, dumanı üstünde,
Bir yudum alırken göz göze gelelim,
Çayın sıcağında ellerimiz ısınsın,
Zaman dursun o anda, ne geçmiş kalsın ne gelecek,
Sadece sen, ben ve gülüşlerimiz kalsın geriye.

Sonra sokak lambaları yanarken yavaşça,
Biz yürüyelim sadece, konuşmadan, ama anlayarak.
Gözlerinle anlat bana, ben sessizce dinleyeyim,
Çünkü bilirim, bazen en güzel söz
Sadece “gel” demektir, sevdayla söylenirse.

Haydi şimdi gel, tut ellerimden,
Bir ömrü çocuk kalbimizle yürüyelim,
Ne hüzün dokunsun ne ayrılık bir daha,
Her adımda sen, her nefeste ben olayım,
sevdamız,sokaklarda yankılansın sevgilim...