Haydi kalk...! Şiiri - Yıldız Özdemir

Haydi kalk..!
Al eline en sevdiğin şiir kitabını.
Başla orta yerinden okumaya..
Çiz altını satırların, öyle koyu çiz ki…
Yaşanmış belgeler olsun bir sonra okuyana.
Üşüyen satırlar olmasın üşüyen ellerin yazdığı dizelerde
Yoksunlukları yok edelim, kızıl kakmalı bıçak ucu darbeleriyle..
Gözlerimiz gezinirken şiirlerin içinde, rüzgar çevirsin sayfaları
Yıllara denk gelen yüz çizgilerinden kovalım sarı hüzünleri.

Haydi kalk..!
Sayfaların yüzünden silelim kederle at başı giden günleri
Bir nefes gibi geçer gider yıllar.
Şairi belli olmayan şiirin içinden bir güvercin havalanır
Kanatlarında ıslak tebessümlerle gökyüzünde salınırken
Biz, şerbeti içinde şiirleri dökelim kadehlerden.
Sonunda isyan eden pusulaları bırakalım denize usulca
Sadece biz mi yaşadık yönlerin kaybolmuşluğunda..?
Biz mi kaybettik aşkın en buğulu, en hummalı halini.?
Yaşamın ağlayan yüzünden yola çıkan
Sudaki yansımalarıdır elde kalan.
Kimi ulaşır, kimi de asılı kalır zamanın içinde.

Orta yerinden başladığın kitap, gene çekti çekeceği yere…
Hangi kitabın tozlu sayfasında? Nasıl yazılacak bizimle geçen yıllar.?
Yaşam, hangi kitaba sığar.? Kaç yüze sığınır..?
Kim yazabilir yaşadıklarını tek bir pencere panjurundan bakarak.?
Bak.. kavislerin ardından üstümüze geliyor
Noktalama işaretlerinin hepsini terk eden tüm sergüzeşt kelimeler
Söylediklerin notasını bulur belki de bir sazın tellerinde.
Mızrap vurdukça sazın göğsüne
Sen derinlerden çıkıp inletirsin kelimeleri yüreğinle
Ağlarken harfler kelimelerin içinde.. Silersin gözyaşlarını
Birer birer huzura erer kelimeler….
Zamanı gelmedi mi..?
Haydi artık
Haydi kalk…. Uzat ellerini belki sığınırız bir çocuk gözüne….
Belki. Belki de yeniden başlarız yaşamak türküsüne…