Haydi çık gel Şiiri - Serpil Koçar

Sevgili,

En derinden, en hasretinden yeni şiirler yazdım, bak sana.
Haydi çık gel, gittiğin o uzak şehirden;
Haydi çık gel, gittiğin o yollardan.

Bak, bir bekleyenin var burada,
Seni deli dolu seven bir yürek.
Gizli gizli sevdasının yasını tutan biri var burada,
Her gece seni düşünerek, gözleri dolu dolu.

Özlemiyle yanıp tutuşan zavallı yüreğinin
Dermansız çırpınışları var.
Gözyaşları düşerken göz pınarlarından,
Dudaklarına silmeni bekleyen biri var.
Geceleri sessiz sessiz, kimseler duymasın diye,
Başını yastıklara gömüp hıçkıra hıçkıra ağlayan
Bir aşık var bu diyarda.
Ama bil ki her hıçkırıkta seni hatırlıyor,
Her damla gözyaşında sana sarılmayı hayal ediyor.

Duvarlarla konuştun mu sen hiç?
Her gece odasının dört duvarıyla dertleşiyor bu kişi.
Dört duvar şahitlik etmişti sana olan aşkına, sevdasına;
Yine duvarlar dinliyor bu zavallı yüreğin içinde
Bir çığ gibi büyüyen yalnızlığının sessiz çığlıklarını.
Ve bazen, öyle anlar oluyor ki
Dünyayla, zamanla savaşmak yerine
Sadece seni beklemenin ağırlığını hissediyor.

Ama unutma…
Her bekleyişinde, her gözyaşında
Sana olan sevgisi büyüyor, sessiz ama derin.
Ve bir gün çıkıp gelirsen ansızın,
Tüm bu bekleyişin, tüm bu hasretin
Yerini gülüşler ve sarılmalar alacak.