Haydi bir geziye çıkalım

_üşenme
bir yol var gidilecek
bir daha böyle ilkbahar gelmeyecek

çok anlamlı olabilir
kıpkızıl güneş düşerken sabahın ortasına
kaderin hiç yorulmaması gibi

gel koyalım ikimizde ateşe ellerimizi

kararan bulut yağmurun tonlarında koyulaşmakta
ve zulmü daha aydınlık bölgelere taşıyor
neden kesiyoruz adımlarımızı
görkemli çöküşü algılıyorum her adımda

_sakın ağlama
soluğuna karışan gözyaşlarınla ne zaman cam buğulansa
bir masumiyet görüyorum

sessiz ve katı bir inancın yükselişidir yollara yazılan

bakma uzaklardan geceye karışan gece kuşunun haykırışlarına
onun şarkısı hep kılıcın kabzasına
her adım bir cam gibi kırıyor bu çığlıkları
ve bir ölümlü görüyorum
müstehzi

_görüyorum
keder yaydığında sıcaklığını

körük güvendiğimiz ustasını bekliyor
geceyi buharlaştıracak budaklı odunların çıtırtısı
kurşun dökerken göz yaşlarının kazanında
cam kırıklarını saçarken ateşe
pek sevdiğin o tek gözü açık gulyabani

uzun gecen yeni başlıyor

beklerken ormanında delirmemek için sayacağın her bir saniye
bir yığın acılar içinde
geçip giderken silinip bu dünyadan büyük kapının önünde
giderken tozlanmış yüreğinle yüzünü tanrı'ya çevirip

bayramının hatırına şefaat ya yalvaç
ona bile