Haydi Şiiri - Evren Özcan

Haydi öp de kurtulayım,

Bileyim ellerinsin, benim değilsin.

Çabuk geçer bu hastalık, ayrılık,

Çaresiz değilsin, ölüm değilsin.

Haydi sev de ben de vazgeçeyim senden,

Bir çırpıda vazgeçtiğin gibi benden.

Alışkınım, ilk değil ki bu yalnızlık,

Sen de hepsi gibi geçtin tenden,

Tabi biraz ruhtan da gitti elden.

Haydi sarıl da belki biraz biz sarılmışız gibi hissederim,

Bu defa tek başına oturup banktan sahili izlerim.

Karanlık olur, yine hiçbir şey göremem,

Elimde senden hatıra sigaram, biraz kahve, yarım kalan hartım,

Gerçeği yaşarken bir yandan kementlerine yakalandım hatıraların.

Haydi seviyorum de, bitsin bu işten tümden,

Namlundaki tek mermiyi alnımın çatısına ettir isabet,

Ağır yaralı halime, iyi bir makyaj lazım, onu da sen yap, bir zahmet,

Eskisinden çok daha neşeli, çok daha gülerken,

Kalbin ağırlığı artıyor, her atıştan, senin yüzünden.

Haydi seviş de, aidiyetine sığın başka bir ilahinin,

Aşk ile yananlardan kül, aşka ihanet edenlerden gül.

Dört bir yana hızlı koşuyorum görürsen,

Ne fark eder, duymasan, görmesen, bilmesen.

Bıçağın sırtı, padişahın hançeri, bilgenin kalemi de olsan,

Haydi Allah’a emanet ol, sen, ve hep mutlu ol, isteyerek veya istemeden.

Evren Özcan

26.11.13 Salı 00:10