katıksız puslu bir seher..
küçük deliksiz ölümden zoraki ayrılıyor,
aralanmak istemeyen gözlerim.
tan yeri kavuşmamış,
aralık perdeden sızmıyor henüz aydınlık,
kuşların çok sesli korosu yankılanıyor yarı karanlık odamda, 'bu denli sevinmeleri hala tuhaf '...
sürünen bedenimi tutup kaldırıyorum 'yola düşmeli' diyerek..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta