Tüter bacasından bin yıllık evimin
Griden siyaha çalan bir duman.
Yaz yağmuru diniverir sonra
Düşer usul usul,
Damarından yaprağın.
Ne bulsa oynayan çocukların
Pırıl pırıl kavak ağaçları
Işıl ışıl önümdeler
Üstünde gözlerim
Aklımda sen.
Hep seni duyuyorum binbir sesten.
Yeşil kurbağalar çoktan sevişti
Yaldızlı bir gökten düştü aşk.
Yumruk büyüklüğünde buzdan ve sertti.
Koşmasam yalnızlığımın kucağına,
Ölürdüm biliyorum.
Benim çöküşümden sonra dirildi aşk.
Ölü gibi kokan, ölüm gibi bir şeydi.
Beni hatırla
Başında kavak yelleri estiği gün
Yağmur pencerene vurduğunda,
Sokağında bir serseri durduğunda,
Beni hatırla!
Bir sigara yaktığında yahut,
Anamın sesi kadar ince ve ürkünç
Sert demirden tunç
İniyor gök kadar mavi ellerime.
Bir bakmışim yağmur kurtarıyor beni
Zincirlerim bir bulutun elinde
Bir göktaşıydım mavisinde göğün, serseri.
Bir ışık gördüm sonra saçlarına düştüm.
Rüzgarlar uçurdu beni yağmurun seline kapıdım
Gözlerinin yeşiline tutundum sonra.
Kirpiklerin ok gibi fırladılar yüreğime.
Dudaklarınin kirmizisindan kayıp,
Bir yalnızlık koptu ki içimden,
Fırtına, boran, kar, feryat figan.
Musa'nın asası gibi yardı kalabalığı.
Ağlayanlar, çığlık çığlığa yitip giden kavimler,
Cengiz'in ordusu gibi düstüler.
Öyle bir yalnızlık koptu ki içimden,
Sana bir buse gönderdim gök yüzünden.
Yıldızlarin arasından uçtu geldi.
Yer yüzü öyle yuvarlakta ki,
Yüzeyinden kayıp düştü.
Şimdi mavi okyanuslar daldim.
Kaybolan ne varsa ariyorum.
At yeleleriyle serinleyen topraklarda,
Bu üç düşünlük dünyanın yükü
Çekilen gelgitler kadar ağırdır.
Öyle kırmızıdır ki güneşin kızılı,
Kızılırmak utanır karşısında.
Bakmayı bilen değil sade,
Bizler çekip gittik
Çocukluğuma çocukluk katan guguk kuşlari da.
Derenin kıvrım kıvrım sularına düşüp
Çekip gittik işte.
Öyle umarız nereden geldik nereye gidiyoruz,
Hiç bilmeden sonunu sarhoşluğun,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!