Haydan Gelen Huya Gider

Necati bu deli dolu
Her tarafı dolu
Bir kalbi boş…
Hem de bomboş.

Baktım keder içinde
Ne de olsa insan..
Kolay kolay kırılmaz
Kırmışlar bir biçimde.

Egoist taş gibi kalbi vardır
Onu teselli eden çıkarlarıdır
Elin taşıyla elin kuşunu vurmuş
Yolunu hep böyle bulmuş.

Bana sürekli takılır
“Şairlikten kim doymuş
Gel siyaset yapalım..
Fakat yumuşak olacaksın”

Ben de cevap veririm
Çok yumuşaksınız…
Bu kadar yumuşaklıkla
Nasıl çocuk yaptınız ?..

Atışmalarımız doğrusu serttir
Çünkü şiirlerim onu rahatsız etmiştir
Onların da emeksiz yemeleri
Beni deli etmiştir.

Necati fitil gibiydi
Bir kıvılcıma bakıyordu
İçin için yanıyordu…
Gözlerime kuzu gibi bakıyordu.

İleride bir terslik olur diye
Necati bütün çaldıklarını
Rüşvetten aldıklarını…
Eşinin üstüne yapmış tapularını.

Hayat müşterek ne var bunda dedim
Necati yerinden zıpladı
Nereden bilebilirdim
Eşi bırakmış sevgilisine kaçmış.

Haydan gelen huya gider
Daha beter ol müptezel
Laf aramızda…
İyi olmuş diyemedim.