Haybeci Cafer Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Ters yüz et pijamanın ceplerini
Görsün bıçkın abiler
Meteliğe atılan kurşun kaç paraymış Döşündeki çöküğü görünce
Darbe mi yedin evlat demişti filmine bakan hekim
Ne bilsindi garibim
Kopillikten beridir okey masasının köşesinde pusuya yattığını
Martının ağzındaki simidi kapıp kayıntı yapan sendin
Büyük başların semtindeki tekirlerin mamalarını toplayıp, Şerafettine sofra kuran sendin
Karganın kırdığı cevizi yere düştüğü gibi iç edip ,avantacılığa nokta koyan da sendin
Ne sigara ne çakmak ,sadece ciğer taşıyordun, en katranlısından
Oralet kokan nefesi kesilmeyesice seni
Madiklerinle İblise dudak ısırtmıştın  be Cafer
Kerim hoca ikametgahı bamya tarlasına alınca
Mürekkep yalama bahanesiyle kitaplarına çökmüştün
Dostoyevskiyle soba tutuşturduğunu görseydi
Sana açılan ilim irfan kapılarının menteşesine tüküreyim derdi
derdi
Reenkarnasyon hikaye olmasaydı , parazitlik çıkardı evvelin
Kodes yollarında taktırdığın bileziklerle kuyumcu dükkanı açılırdı be Cafer
İmamın kayığına binmeden evvel
Mezarı küçük Kayınçoya
Fıstıklı helvanı Çift Okey Ayhan'a kitlemiştin
Sen de biliyordun yediğin hurmalara ancak on metre bezin yeteceğini
Voliyi vuracam diye ıska geçtin hayatı
Çok mu gömdüm seni be Cafer
Ne yapayım
Benim ki de kemiksiz işte
Bari biraz cilalayayım da parlasın kelin
Dibi olamasan da özünde iyi adamdın
Babamın cenazesinde en yakınımda sen vardın
Lokmalarla aynı anda dökülen göz yaşlarıma mendil olmuştu omzun
Ben salmasam da, her mevzumun mayın eşeği sendin
Filinta değildin ama bitirim nasıl olunur kazıdın zihnimize
Aylak bakkal olmaya gerek yok , semttekiler bilir ağırlığını
Aç gözlerini , yine de pamuğun benden,
Söz ulan sana be Cafer, söz ulan sana