Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yaşama format atmak çok zor be dostum; ama doğrulup dikilebilmek eyvallah... Ben ancak aşağıda anlattığım gibi, hala inatla yol sürebildim yaşamda.
Bir Ben Kaldım Direnen..!
Kağıttan gemilerim de oldu çocukluğumda,
Mantarı oyup, yelken taktıklarım da.
Hiç biri direnemedi dalgalara.
Bir ben kaldım
Kaybolmayan
Zamanın
Peşi sıra..
Bunca poyraz, bunca fırtına
Yosun tutmadı yüreğim
Sığmaz içim içime hala.
Bulutların beyazına
Güneş'in alazına
Sırılsıklam da olsam
Bahar yağmurlarına
Yenilmedi yüreğim.
Umudumu sevdama
Sevdamı yelkenime işledim.
Deniz mavi,
Mavi benim
Denizim,
Rüzgarımı senelere yükledim
Pupa yelken
Giderim..
05/02/2007
Ayvalık
H Hikmet Esen
.Umudun eksilmesin kaleminden esen kal, sevgilerimle.
Zaman zaman format atmak hayata;
Düştüğün yerden doğrulup,
İlk adımla yeniden başlamak;
Tüm içimizi kemiren güçlüklere,
Meydan okuma gücü bulmak kendimizde...
Ve inadına mücadele, acımasız yaşamla...
Yok be şair ne formatı...
Yorulduğun ve gerçek renginin solduğunu hissettiğin an bitmelisin... İstifa hakkını kullanmalısın ki bu mümkün değil !!!
Çünkü hiç bir şey eskisi gibi olmuyor dağıldığın an...
DUYGUYDU ŞİİRDİ...
KUTLARIM....
tebrikler güzel şiire...sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta